De mooie zomer van 2020

Was het nou een prachtige zomer of is het eentje om snel te vergeten? Na alle afgelaste evenementen leek het een waardeloze zomer te worden, maar we hebben een hittegolf van 18 dagen gehad, dus aan het weer lag het niet. Volgens mij waren de opblaaszwembaden niet meer aan te slepen. Vakantie in eigen land had dus ideale weersomstandigheden.

Toch hoor je dat het niet hetzelfde is als vakantie in het buitenland vieren. Velen hebben het gevoel gehad, dat ze wel vrij waren maar niet het gevoel hebben gehad dat ze vakantie hebben gehad. Ik heb er gelukkig niet zoveel moeite mee, want toen wij uit Suriname naar Nederland kwamen gingen we de eerste 10 jaar of langer niet op vakantie zoals de Nederlandse kinderen op vakantie gingen. Onze vakanties waren meer gericht op de sociale cohesie tussen je neven en nichten. Een bruiloft waarbij de hele familie kwam helpen was heel normaal. Er was toen nog geen catering, veel te duur voor ongeveer 300 gasten. Samen de aardappels en de groente schillen en snijden, koken en daarna feestvieren. Familie bleef slapen en wat was het een werk, maar het was ook altijd heel gezellig.

We gingen ook wel eens op familiebezoek bij familie in een andere stad. Op ons paasbest waren we dan, want dat hoorde zo. We bleven ook vaak daar een nachtje slapen. Ik ben opgegroeid in Enschede en als je geluk had gingen we dan een dagje naar de Efteling, dierenpark, Slagharen of een boottocht maken van een paar uur ergens bij Harderwijk. Overigens die boottocht daar deed je ons (mijn zusje, broers en mij) geen plezier mee, want we werden er zeeziek van. Vroeg opstaan om je moeder te helpen om de roti met kip en groente klaar te maken voor onderweg en broodjes pindakaas en kaas te smeren. Want dat ging allemaal mee.

Geld om in het park iets te halen was er niet, want alles in het park was duurder. Om de kosten zo laag mogelijk te houden nam je alle eten en drinken zelf mee voor onderweg en in het park. De trip naar het pretpark was al duur genoeg als je als familie ging, vader, moeder en je zusje en 2 broers mee. Meestal gingen we met familie dan hadden we altijd plezier omdat de neefjes en nichtjes er dan ook waren.

Ook waren we in de zomer vaak op het voetbalveld te vinden. Onze ooms voetbalden en we gingen altijd kijken naar de voetbalwedstrijden. Vaak waren het allemaal buitenlandse (Surinaamse) voetbalteams die tegen elkaar moesten. Het leuke was dat we daar ook onze neefjes en nichtjes tegenkwamen en andere familie dus het was wel gezellig. Maar op de een of andere manier liepen die wedstrijden altijd uit op ruzie en een flinke knokpartij tussen de verschillende teams en de families. Daarom gingen we steeds minder kijken naar de voetbalwedstrijden.

Voor sommigen was er wel een buitenlandse trip weggelegd, een dagje naar de supermarkt in Duitsland, naar Karstad in Gronau (net over de grens bij Enschede) en niet verder. Daar konden je ouders goedkoper boodschappen doen en konden ze inkopen voor een langere periode doen. Een gebraden kippetje meenemen voor thuis en de tank volgooien omdat de benzine goedkoper was in Duitsland. De gebraden kip was een feestmaaltijd voor ons, dat at je als avondmaaltijd samen met brood of met rijst. Ik kan nu nog heel erg genieten van gebraden kip met brood.

Of je ging een middagje met mooi weer een stukje rijden met je ouders (zomaar langs de boerenwegen in Enschede) of naar het park. Vader, moeder en 4 kinderen in een “Lelijk Eendje” gepropt. Mijn zusje en ik waren altijd wagenziek dus die rondritjes in de auto waren niet zo heel geslaagd voor ons. Onze ouders deden ons daar ook niet echt een plezier mee. Soms brachten we de hele middag door in het park. Daar hadden ze een kleine dierentuin en een speeltuin met schommels, glijbaan, wipwap, klimrekken en andere speeltuig waar je je kon uitleven. Je kwam er ook andere hindoestaanse families met kinderen tegen. Dan ging je samen softbal spelen en had je een hele leuke dag gehad en nieuwe vriendjes gemaakt. Na afloop trakteerde je ouders je op een waterijsje.

De kringgesprekken op school waren ook heel bijzonder. Je kent het nog wel, precies zoals Najib Amhali het in zijn shows heeft aangegeven. Je vertelt niet alles, hebt of nooit wat te vertellen in het kringgesprek of je verzint er creatief op los. Voor jou is het duidelijk, maar hoe zal het bij de rest zijn overgekomen? Daar hebben we nooit bij stilgestaan.

Net als je broodje oliesardientjes die je moeder je meegaf voor de pauze op school. Zodra je je boterhamzakje openmaakte, had je ineens aandacht van iedereen: “Wat stinkt er zo?” hoorde je dan van de andere kinderen, waarna je zachtjes je boterhamzakje weer dicht deed en het in de vuilnisbak kieperde. “It wasn’t me”. Maar ook als je pindakaas op je brood had, vonden de andere kinderen dat al stinken. Maar goed, ik dwaal af van de zomer van 2020. Het was prachtig weer en je hebt door corona meer tijd voor elkaar zonder vakantiestress van de koffers, files of lange afstanden in de auto. Ik denk dat er hierdoor minder scheidingen in de zomer van 2020 hebben plaatsgevonden.

Wij hebben net zoals zovelen met ons deze zomer gebruik gemaakt om te klussen in huis. Waar voorheen de tijd (en de motivatie) ontbrak, is dat deze zomervakantie toch helemaal goed gekomen.

Al met al een mooie zomer dan toch?

Mijn jongere zusje Sunita (links) en ik (rechts) op ons paasbest op bezoek bij familie in Hoogezand.

 

Sharida Ganeshi