Er bestaan grenzen tussen landen, niet tussen mensen

De meeste Challenges verlopen via Facebook, Linkedin en ook per mail.

De meeste bekende Challenge die ik mij herinner, is de ALS ice bucket challenge. Weet u het nog? Weken lang gooiden bekende en niet bekende mensen ijs met water over zich heen om aandacht te creëren voor de ziekte ALS. Wekenlang nomineerden mensen wereldwijd dit te filmen, op sociale media te plaatsen en daarna geld te doneren voor meer onderzoek naar de oorzaak van ALS.

Nieuwe mensen ontmoeten kan op verschilde manieren. Voor de lezers die bekend zijn met Facebook of LinkedIn zullen het wel herkennen. Je leest een oproep en dan denk je, dit is uniek. Ja ik doe mee want het lijkt mij wel leuk.

Het volgende bericht las ik op mijn Facebook van een dame waar ik een paar weken geleden bevriend werd op Facebook. Een dame die ik nooit in het echt hebt ontmoet. Haar naam is Elena Martini. “Dit is niet zomaar een bericht. Het is een challenge. Zij en ik, wij die elkaar niet kennen, gaan elkaar ontmoeten. Social media is niet elkaar kennen. Jij en ik zien wat ons bezighoudt, wat jij en ik doen en hiervan stukjes ervan delen. Ik ga een challenge aan en wie van de mensen uit mijn Facebookvriendenlijst wil dit aangaan?

De challenge: tien minuten gaan wij tegenover elkaar zitten en kijken elkaar aan zonder iets te zeggen. Er kan heel goed anderhalve meter in acht genomen worden. Hiermee komt er een hoop los. Er is al veel moois met dit experiment gebeurd met mensen die elkaar niet kennen. Na deze tien minuten gaan wij uiteraard met elkaar in gesprek en over deze ontmoeting schrijf ik een gedicht. De challenges gaan we filmen en op sociale media plaatsen.

Er zijn vele in mijn Facebooklijst die nog nooit gereageerd hebben maar ik wel bij hen na hun verzoek om Facebookvriendschap. Ik vind dit een mooie onderneming, kwetsbaar en transparant. Elkaar tien minuten tegenover elkaar aan blijven kijken. Wie wil deze challenge aangaan? Stuur mij een persoonlijk bericht. Een lieve groet van Elena Martini”.

Ik, Frank, vond het een mooie en uitdagende oproep en wilde de challenge aangaan. Ik stuurde mevrouw Elena een privébericht. “Frank Kanhai doet mee” en vermeldde mijn telefoonnummer erbij. Mevrouw Elena appte mij om een afspraak te maken en omdat wij beiden ‘meer van elkaar bellen zijn’ hebben wij elkaar gebeld. Praten met elkaar blijft mooier dat elkaar appen. Een afspraak met haar gemaakt. Ik zei gelijk tegen haar dat ik haar challenge zo uniek en uitdagend vond of ik met haar toestemming een verhaal in Dreamz World erover mocht schrijven. En dat mocht.

Voordat ik mijn ervaring met mevrouw Elena Martini met u lieve Dreamz World Lezers ga delen ga ik u eerst vertellen hoe mevrouw Elena Martini op het idee voor de challenge is gekomen. Tien minuten lang in de ogen blijven kijken en tegenover elkaar zitten.

Twintig jaar geleden liet de Amerikaanse psycholoog Arthur Aron zien dat er een toenadering tussen twee vreemden plaatsvond als ze elkaar vier minuten in de ogen aankijken. Amnesty International heeft daar een experimentele film van gemaakt om eraan te herinneren, vooral in deze tijden die door conflicten en afstand nemen lijken te worden gedomineerd, dat het zien van de wereld door de ogen van iemand anders altijd gunstig is. Deze film, ′′Look Beyond Borders”, geproduceerd in Berlijn, gaat over een symbolische ontmoeting van Europeanen met vluchtelingen om een universele metafoor te worden.

Het uitgangspunt was de ervaring van Arthur Aron, die heeft aangetoond dat het kijken in de ogen van een ander voor vier minuten mensen significant dichter bij elkaar kan brengen. De organisatoren hebben besloten dit concept te gebruiken in het kader van de komst van duizenden vluchtelingen in Europa per jaar. Ze hebben deze ervaring in Berlijn, bij Checkpoint Charlie, twee dagen lang uitgevoerd. Aan de ene kant waren er vluchtelingen (vooral uit Syrië), aan de andere kant Europeanen (Polen, Italianen, Duitsers en Belgen) – allemaal ′′gewone′′ mensen.

De scènes zijn niet vooraf geregeld en de mensen die tegenover elkaar zaten hebben elkaar nog nooit ontmoet. De ervaring is volledig gebaseerd op de spontaniteit en het natuurlijke karakter van de reacties. De vluchtelingen komen voornamelijk uit Syrië en wonen allen minder dan een jaar in Europa. Dankzij deze ervaring kon worden aangetoond dat een ontmoeting tussen mensen die in theorie vreemd zijn en afkomstig zijn uit verschillende culturen bijzonder en diep inspirerend kan worden. Er bestaan grenzen tussen landen, niet tussen mensen.

Het idee om deze film te maken is ontstaan in Polen. Het Internationaal Secretariaat van Amnesty International in Londen en de afdelingen van andere Europese landen hebben deelgenomen aan het initiatief van de Poolse afdeling van Amnesty International. Deze film wil een gezamenlijke Europese boodschap aan iedereen over de hele wereld zijn. Het project werd in verschillende landen op hetzelfde moment gestart, over de grenzen heen en over de specifieke situatie van elk land.

Ik heb mevrouw Elena Martini ontmoet op een regenachtige zaterdag middag in Rijswijk. Eerst even samen koffiegedronken, ze maakte haar telefoon film klaar en zei tegen mij ‘zijn wij zijn er klaar voor’ Frank? ‘Ja, ik ben er klaar voor’. We zijn tegenover elkaar gaan zitten en hebben tien minuten in elkaars ogen gekeken. Zij schreef de volgende dag het volgende op haar Facebook over mij. “Yes, deze man, Frank heeft de moed, de mentaliteit, het dapper zijn omarmd en is het onbekende ingestapt. Elkaar tien minuten aankijken doet een hoop, ook met mij. Mijn vraag, hoe voel jij jezelf nu Frank dat je dit hebt aangedurfd; wat een bijzondere ervaring was zijn antwoord: ”Tijdens de tien minuten kreeg ik een warmte, deze voelde ik niet eerder, ik ken dit niet…Nee, niet de warmte van verliefdheid dit is een andere dimensie van contact hebben in alle kwetsbaarheid…” Ook, door de rust, “de stilte” werd Frank geïnspireerd…Ben ik geïnspireerd door Frank? Zeker, lees het gedicht”.

Heel erg vreemd om een onbekende in de ogen aan te kijken en dat tien minuten lang. Ik ben best wel verlegen ik zag haar mooie gekleurde ogen, moest af en toe wel glimlachen uit verlegenheid, zij glimlachte terug. Het is vreemd, je kijkt elkaar aan maar je kan niets tegen elkaar zeggen maar je weet dat een afspraak hebt en ga deze Challenge afmaken en dat zegt iets over mijn karakter. Doorzetten, afspraak is volhouden, is net wandelen als je door de stad wandelt dan kijk je op een heel andere manier naar de omgeving en zo was het ook als je tien minuten elkaar aan kijkt. Je ziet van alles in iemands gezicht en ogen, er komen ook gedachten in je op. Ik ben normaal druk in mijn hoofd en denk aan zoveel, ben altijd ik mijn gedachten bezig om iets te doen. Ik kreeg ook een heel warm gevoel, dat kwam omdat mevrouw Elena een vriendelijke uitstraling heeft en rust uitstraalt

Lieve Dreamz lezer probeert u het uit. Vraag iemand en kijk elkaar tien minuten in elkaars ogen aan zonder iets te zeggen.

Er bestaan grenzen tussen landen, niet tussen mensen.

Ik wens u fijne feestdagen toe.

Frank Kanhai