Interview met Kapitein Ivan Plein, Defensie

Vertel iets over jezelf.
Mijn naam is Ivan Plein. Ik ben geboren in Suriname en woon al 25 jaar in Nederland. Twee weken voordat ik 15 jaar werd, vertrokken we naar Nederland en dat was op het nippertje. Dat had te maken met de Nederlandse regelgeving. Als je ouder was dan 15 jaar, mocht je niet meer met je ouders naar Nederland. Mijn moeder vertrok op uitnodiging van mijn tante eerder naar Nederland om een huis en papieren voor ons te regelen. Toen ze dat had geregeld, kon ze ons ook laten overkomen. Ik heb daarom eerst 6-7 jaar bij mijn tante gewoond in Pont-Buiten, Suriname. Ik kom uit een gezin van 6 broers en 2 zussen. We hebben de eerste zes maanden in Zoetermeer gewoond en we verhuisden kort daarna naar het dorpje Zeewolde. Toentertijd waren wij de eerste donkere mensen die in Zeewolde kwamen wonen, dus we waren ook een bezienswaardigheid daar. Dat was wel bijzonder. Ik ben inmiddels 40 jaar en ik woon nog steeds in Zeewolde met mijn vrouwen 3 kinderen (zoontje van 10 jaar en twee dochters van 13 jaar).

Mijn hobby’s zijn wandelen, tuinieren, hardlopen, fitness en motorrijden. Deze activiteiten werken voor mij ontspannend. Ik kan veel beter nadenken over bepaalde ingewikkelde vraagstukken op het werk, behalve tijdens het motorrijden dan! Vóór mijn huidige functie in Amsterdam, werkte ik bij de Koninklijke Militaire School. Daar was ik verantwoordelijk voor het opleiden van militairen en scholieren die stage liepen bij Defensie. Bij Defensie moet je na 3 tot 7 jaren wisselen van functie. Mijn huidige functie als projectofficier is iets minder fysiek. Echter, er wordt wel van je verwacht dat je als militair je conditie te allen tijde op (top) niveau houdt. Je moet elk jaar tijden de fysieke testen laten zien dat je conditie nog steeds aan de normen voldoet. Zelfdiscipline en doorzettingsvermogen zijn hierbij zeer belangrijk. Immers, je bent een militair en je moet daarnaast altijd in staat zijn om als militair te worden ingezet. Het op peil houden van je conditie blijft daarom belangrijk.

Hoe ben je bij Defensie terechtgekomen?
Op mijn 18de wist ik niet wat ik wilde gaan doen. Ik ben toen met een stel vrienden uit het dorp naar een voorlichtingsdag van Defensie in Lelystad geweest. Ik wilde in eerste instantie niet mee naar de voorlichting, omdat ik dacht dat het niet echt een organisatie voor donkere mensen zou zijn. Ik ben toch mee gegaan en tot mijn verbazing zag ik voorin de zaal een militair van Surinaams-Javaans afkomst zitten. Deze militair bleek recruiter te zijn. Hij vertelde ons over zijn baan bij de Landmacht. Het beeld dat ik had van Defensie werd tijdens zijn presentatie bevestigd. Ik zag voornamelijk witte mensen op de foto’s die hij gebruikte in zijn presentatie. Ik dacht “Oh dat is inderdaad niks voor mij. Geen broeders te zien en dus niet mijn ding”. Na afloop van de voorlichting wisten mijn vrienden dat ze bij Defensie wilden werken. Na een lang gesprek wisten ze mij ook te overtuigen om het in ieder geval een kans te geven. Doorslaggevend voor mijn keuze was het rolmodel dat ik zag in de Surinaams-Javaanse militair. Ik dacht “Als hij het kan, dan kan ik het ook”. Ik had me zonder dit besef waarschijnlijk niet aangemeld. We spraken als vriendengroep met elkaar af om slechts één functie te doen. Daarna wilden we weer de schoolbanken in om te studeren.

In augustus 2000 starten we met de Algemene Militaire Opleiding en hebben die ook met z’n allen afgerond. Na drie jaar dienst zijn mijn vrienden vertrokken en bleef ik alleen achter. Ik viel positief op bij de leidinggevenden van de eenheid en werd daarom gevraagd om leiding te geven aan een infanteriegroep (10 soldaten). Ik werd hiervoor bevorderd tot leidinggevend korporaal. Dit en het vooruitzicht om door te groeien was voor mij de motivatie om te blijven. Ik werd na deze functie en na goed functioneren bevorderd tot onderofficier in de functie van groepscommandant bij de infanterie. Ik ben in deze functie twee keer uitgezonden geweest naar (voormalig) Joegoslavië. Na terugkomst uit het missiegebied heb ik in 2006 gesolliciteerd voor een officiersfunctie. Ik ben aangenomen en kon beginnen met mijn studie aan de Koninklijke Militaire Academie. Ook deze studie heb ik positief afgerond en in 2007 ben ik officier geworden. Kortom: je krijgt kansen om binnen de organisatie het maximale uit jezelf te halen. Ik zit nu 20 jaar bij Defensie. Tijdens mijn carrière bij Defensie heb ik in deeltijd een studie gedaan tot jurist. Naast mijn werk bij Defensie, zo’n 40 uur in de week, werk ik als vrijwilliger in de functie van jurist bij Vluchtelingenwerk in Zeewolde. Dit doe ik 16 uur per week. Ik maak lange dagen maar dat geeft me wel voldoening.

Wat vond je moeder ervan toen je besloot om het leger in te gaan?
Ik wist dat mijn moeder bezwaar zou maken als ik haar zou vertellen dat ik het leger in wilde. Ik kon dan ook niet eerlijk zijn tegen mijn thuisfront dat ik het leger in ging. Alles moest stiekem. Ik was net klaar met de Havo en stond elke dag bij de voordeur om post die ik van Defensie kreeg te onderscheppen, voordat mijn moeder de post zou openmaken. Ze wist het dus niet. Ik zou de opleiding van Defensie moeten volgen in Assen. Dus zondagavond moest ik op de kazerne blijven en vrijdagavond mocht ik als ik geluk had naar huis. Ik heb toen thuis verteld dat ik ging studeren en een HBO-opleiding ging doen in Assen, maar dat was dus niet zo. Ik zat stiekem in het leger.

Maar waarom vertelde je dat niet aan je moeder?
Tja, als Surinamer is dat niet iets wat je snel doet: het leger ingaan. Je gaat niet in een wit land als donker persoon het leger in met de kans dat er iets met je gebeurt. Dat is iets dat direct door je familie wordt afgekeurd. Ik ben ook de enige in de familie die in het leger zit. De rest van mijn familie moet er helemaal niets van weten. Ik wist dat mijn moeder het zou afkeuren als ik het zou vertellen en dat ze me ervan zou weerhouden. Dus daarom deed ik het in het geheim. Dat heeft uiteindelijk 6 maanden geduurd. Ik kreeg tijdens de laatste dag van de opleiding een ongeluk. We fietsten op een boerenweg om een militaire opdracht uit te voeren. Toen kwam er een vrachtauto aan die ergens aardappels op een boerderij ging halen. De bestuurder had haast en nam de bocht te ruim. Ik fietste als laatste in de rij. De vrachtauto raakte mijn linkerschouder. Ik kwam zodoende onder de vrachtauto terecht. Ik verbrijzelde daarbij mijn linkervoet, had mijn schedel gescheurd en mijn pols gebroken. Ik heb toen 4 maanden moeten revalideren in Assen met allemaal pinnen en schroeven in mijn lichaam. Ik was gelukkig na 4 maanden helemaal hersteld.

Was het geen schok voor je moeder toen ze hoorde dat je niet studeerde aan het HBO, maar dat je in het leger zat?
Vast wel, maar ze liet dat niet echt merken. Zoals een echte Surinaamse moeder betaamt. Na 2 dagen werd ik wakker in het ziekenhuis en zat mijn moeder naast mijn bed. Ze deed haar bril naar beneden en keek me aan en vroeg me alleen of alles goed ging met mij. Tot op de dag van vandaag heeft ze er nooit iets over gezegd. Ze was allang blij dat ik nog leefde. Door het ongeluk is ze er uiteindelijk achter gekomen wat ik eigenlijk echt doe. Ze had het waarschijnlijk anders willen zien, maar ik denk dat ze respect heeft voor de keuze die ik gemaakt heb.

Wat doe je bij Defensie?
Ik zit sinds 2016 bij de Recruitment Afdeling van Defensie. Ik werk als projectofficier. Ik houd me bezig met het rekruteren van hoog opgeleiden. Dus ik bekijk hoe we HBO-ers en wetenschappelijk personeel binnen kunnen halen bij Defensie. Daarnaast hou ik me bezig met het diversiteitvraagstuk bij Defensie. Inhoudelijk gaat het om het rekruteren van vrouwen, LHBTI (lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuelen, transgender- en intersekse personen), mensen met bepaalde
ontwikkelingsstoornissen zoals ADHD of autisme en ook mensen met fysieke beperkingen. Kortom het hele palet aan diversiteit. Niet alleen multicultureel, maar diversiteit in de breedste zin van het woord.

We stonden in 2018 met een diverse groep recruiters voor het eerst op het Kwaku Summer Festival. Hierbij werden we ondersteund door parttimewervers uit het Multicultureel Netwerk Defensie (een netwerk binnen Defensie voor defensiemedewerkers met een multiculturele achtergrond). Voor ons was het spannend, maar ook voor de bezoekers. Wij moesten de groep recruiters leren hoe om te gaan met de bezoekers van Kwaku. Die hebben een andere aanpak nodig dan het reguliere publiek. Dus ze leren dan hoe je een gesprek begint, hoe je reageert op een Surinaamse moeder etc. De recruiters
moesten op de dag van het event het geleerde echt in praktijk brengen. De bezoekers waren in het begin terughoudend
toen ze ons zagen in uniform. Ze wisten niet zo goed wat we daar deden. Hadden we een oefening of waren we daar om de boel in de gaten te houden. We legden onze bedoelingen uit en het contact was gelegd. We hadden een kleine militaire kazerne
nagebouwd. De bezoekers konden op die wijze ervaren wat het is om militair te zijn. Het tweede jaar liepen de bezoekers vanzelf binnen. We hebben in het eerste jaar 120 mensen die interesse hadden in een baan bij Defensie geworven. Het 2de jaar waren het er ongeveer 200-300. Natuurlijk is daar ook een deel van afgevallen. Het mooie was dat de diversiteit binnen Defensie goed zichtbaar was voor de bezoekers. Ook burgers (de niet-militairen) die werken bij Defensie waren aanwezig. Op deze wijze probeerden we de diversiteit zichtbaar te maken met als achterliggende gedachte dat de bezoekers zichzelf konden identificeren met deze doelgroep binnen Defensie.

Ik geef in samenwerking met de politie en het stadsdeel Amsterdam Zuidoost ook voorlichting aan de verschillende gemeenschappen (Surinaamse, Antilliaanse, Somalische enzovoorts) in Amsterdam Zuidoost. Hierbij richt ik me specifiek op de mogelijkheid die Defensie te bieden heeft voor deze jongeren. We willen bij deze doelgroep een stuk bewustwording creëren, dat het bij Defensie niet alleen gaat om uitzendingen, rennen door het bos, schieten met wapens en oorlog. Defensie heeft veel meer te bieden. Daarbij kan worden gedacht aan stage vanuit civiel onderwijs, volledig betaalde opleidingen op MBO/HBO/WO niveau en parttime banen. Daarnaast heeft Defensie tal van andere functies waar men niet direct de link legt met Defensie zoals schilder, catering, jurist, fysiotherapeut, tandarts, verpleegkundige, bouwkundige enzovoorts. Daarbij komt nog dat je binnen Defensie een mooie loopbaan kunt opbouwen, gratis opleidingen/cursussen kunt volgen en gratis je rijbewijs kan halen.

We zijn sinds 2018 ook wervingsinspanningen gaan doen binnen het Caribische deel van het Koninkrijk. De tot dan toe geworven kandidaten zouden vanaf juni 2020 de keuringen op Aruba en Curaçao doorlopen. De goedgekeurde sollicitanten zouden instromen in de opleidingen die gepland staan in januari en februari 2021. Echter, door het corona-virus is dit project tijdelijk opgeschort. Dat is eigenlijk in het kort wat ik als projectofficier doe.

Wie heeft jouw leven beïnvloed, wie had een voorbeeldfunctie voor je?
In mijn privéleven is dat sowieso mijn moeder, maar ook mijn oma en alle tantes. Ik ben in Suriname wel 15 keer verhuisd. Ik kom uit Santigron (binnenland). Ik ben geboren in de tijd dat Bouterse aan de macht kwam. Toen ik opgroeide in Suriname heb ik eigenlijk geen enkele man gekend die invloed heeft gehad op mijn leven. Dat waren alleen vrouwen zoals mijn moeder, oma en tantes. Je zorgde altijd voor elkaar. Het zijn toch wel die sterke en lieve vrouwen in mijn leven die me hebben laten zien hoe je moet leven. Door elkaar te helpen, klaar te staan voor familie. Dat is iets wat je bij Defensie ook hebt. Je bent altijd verbonden met mensen, je zorgt voor elkaar en je helpt elkaar. Ik heb heel veel van hen geleerd. Ik heb ze ook nooit boos gezien, altijd als er iets was, was het rustig praten met elkaar, er was gezelligheid en we konden lachen met elkaar. Dat heb ik meegenomen van hen: Je zult mij ook niet echt boos zien. Er moet veel gebeuren wil je mij boos zien. Ik los het liever op met praten en doe er alles voor om een goede sfeer te creëren.

Blijft je herkomst heel belangrijk voor je?
Ja, ik draag het sowieso uit waar ik vandaan kom. Ik schaam me daar niet voor. Ik ben opgegroeid in het binnenland van Suriname, Santigron. Ik ben heel trots dat ik daar vandaan kom en dat ik Surinamer ben. Ik ben er niet dagelijks mee bezig, maar als ik Surinaams moet praten met mijn Surinaamse collega’s doe ik dat ook. Ik praat ook Surinaams met witte collega’s die een Surinaamse partner hebben. Soms na werktijd gaan we ook weleens met collega’s roti eten bij Roopram.
Wanneer was je voor het laatst in Suriname? Dat is iets waar ik niet trots op ben en ook niet makkelijk over praat: In de afgelopen 25 jaar ben ik maar 2 keer naar Suriname geweest. En dat is best wel schandalig. Dat komt ook omdat Suriname natuurlijk niet de goedkoopste plek is om naar toe te vliegen. De laatste keer was in het jaar 2012. Ik verblijf dan bij mijn vader. Als ik in Suriname ben dan verblijf ik langer op Santigron in plaats van in de stad. Mijn vader en oma wonen nog steeds in Suriname.

Push je je kinderen ook om de kant van Defensie op te gaan?
Nee, ze moeten zelf weten welke kant ze opgaan. Mijn zoon gaat weleens met me mee naar het werk en hij ziet al wel wat ik doe. Maar hij hoeft er niet voor te kiezen als hij dat niet wil.

Wat wil je nog bereiken in de toekomst?
Over een paar jaar een eigen plek hebben in Suriname ergens in de stad. Mijn kinderen zien opgroeien is ook heel belangrijk voor mij en zorgen dat ze hun opleidingen afmaken.

Doelen: het maximale uit mezelf halen bij Defensie. Waar ik bij Defensie mijn bijdrage kan geven zal ik dat blijven doen. Voor de rest ben ik hartstikke tevreden met mijn leven en werk. Het geeft mij heel veel voldoening en ik heb veel kansen gekregen bij Defensie. Daar ben ik dankbaar voor. Ik ben zeker op mijn plek bij Defensie.

20 jaar geleden wist ik helemaal niet wat Defensie was. Ik dacht dat het alleen voor witte mensen was en uiteindelijk doordat er iemand met een multiculturele afkomst een presentatie gaf, heeft dat voor mij de doorslag gegeven om me toch aan te melden bij Defensie. Hij kon al mijn vragen beantwoorden. Ook op mijn vraag hoe het voor een multicultureel iemand is om bij Defensie te werken kon hij naar mijn tevredenheid antwoord geven en kijk: 20 jaar later zit ik er nog steeds. Ik ben blij dat ik toen heb gekozen voor Defensie.