Manai ka boli Deel 7 en 8

Dit is het waargebeurde verhaal van Soesie, vertelt vanuit haar perspectief. Een verhaal over incest, lichamelijke en geestelijke mishandeling en wat heel erg speelt in de hindoestaanse gezinnen: Manai ka Bolie – Wat zullen de andere mensen wel niet denken! We hangen de vuile was niet buiten, want dan krijgen we een slechte naam en gaan mensen over ons praten. Soesie is gaan praten, omdat zoveel jaren later het trauma wat ze heeft meegemaakt weer naar boven komt. Ze heeft nu daarvoor professionele hulp heeft gezocht. Ze hoopt met haar verhaal anderen die iets soortgelijks hebben meegemaakt of meemaken te kunnen helpen.

Zoekt u hulp? Neem contact op met uw huisarts, deze verwijst u verder. Anoniem kunt u uw verhaal vertellen via de luisterlijn, 088 0767000 (gratis).

Mijn oudste broer had nu een vriendin met wie hij zou gaan trouwen, dus daar had ik geen last meer van. Mijn 2de broer had al een kind en toch werd ik door hem lastiggevallen als hij bij ons in het weekend kwam of dagen achter elkaar. Op een gegeven moment dacht ik ”Ik zit hier thuis opgesloten”. In die tijd als je klaar was met je MAVO dan was je klaar met school. Dan was je 18,19 of 20 en dan was het tijd om te trouwen. Ik had toen al in mijn hoofd: “Hoelang gaat deze ellende nog duren, hoelang moet ik hier nog in het huis blijven?”. Het was niet leuk meer en toen heb ik tegen mijn vader gezegd, in Maart, vlak voordat ik mijn diploma zou halen, dat ik wilde trouwen als ik de MAVO had gehaald. Dat ze mochten uitkijken naar iemand voor mij die met mij wilde trouwen. En dat hebben ze gedaan.

Er kwam elk weekend bij ons thuis dan een paar mannen kijken naar mij. Het was dus niet mijn keus, maar mijn vader, dada (oom) en phoea’s (tantes) waren erbij en zij beslisten wie zij dan goed vonden. Met die persoon mocht ik dan gaan praten en kennis meemaken. Er was een monteur en iemand die magazijnwerk deed, maar die waren niet goed genoeg. Toen kwam er iemand langs, de vader van mijn 2 dochters, die hebben ze toen uitgezocht en goedgekeurd voor mij. Hij was medisch analist, werkte in een ziekenhuis, had een goede baan en zou goed verdienen. Dat zou allemaal een goede match zijn, dat hadden ze voor mij bepaald. Hij kwam in het weekend op visite. Ik mocht niet met hem ergens naar toe. Hij kwam bij ons thuis eten, drinken, gezellig. Mijn vader en moeder waren helemaal gek op hem, hielden heel veel van hem. Zaten de hele dag met hem te kletsen over van alles. Ik werd helemaal niet bij de bruiloft betrokken. Zij gingen dat allemaal regelen met hem en zijn families en wat andere families erbij. Dat werd allemaal voor mij geregeld. De trouwdatum hebben ze ook alleen uitgekozen, zonder mij. Ik trouwde in juli.

Was het een gelukkig huwelijk?
Nee, helemaal niet! Je houdt niet van elkaar. Je gaat met elkaar trouwen, maar het was niet zo dat ik verliefd op hem was. Dat wist je toen nog niet dat je van iemand hield of wat. Ik had zoiets van hij wordt mijn man ik ga met hem trouwen en we gaan het zien als we in een huis wonen. Ik ga voor hem zorgen. Het woord liefde of ik hou van jou is nooit gevallen. Dat zei je ook niet.

Hij zat in het laatste jaar van zijn studie. We woonden op kamers. Hij was al wel werkzaam in het ziekenhuis als medisch analist. Mijn vader had hem een auto gegeven voor de bruiloft. Alle families hadden geld gegeven voor de bruiloft. De een zou eten betalen, de andere mijn trouwkleding, mijn nichten hadden allemaal kleding gekocht voor na mijn trouwen. Mijn oudste dada uit Suriname kwam over voor de trouwerij en van hem kreeg ik een gouden ketting. En dat had ik toen om bij de bruiloft samen met nog andere nepsieraden die je vroeger droeg. Ik kreeg toen geen setje sieraden van mijn vader of moeder mee, wat gebruikelijk is.

Na het trouwen ging ik gelijk in Den Haag wonen. Ik kwam wel elk weekend naar mijn ouders. Er werd niet gevraagd hoe het met mij ging. Ze waren helemaal blij en gek met hun schoonzoon en ze waren alleen maar met hem bezig.

Manai ka boli, deel 8

We wonen op kamers in een groot huis. In de andere kamers woonden mannen alleen, maar ook mannen met hun vrouwen. Iedereen had een kamer met een eigen slot.

Na 2 maanden. Hij werkte overdag en studeerde in de avond. Ik vind het gek om te zeggen, ik was toen 20, had mooi lang haar en was best wel een mooi meisje. Ik dacht dat hij toen jaloers was, omdat hij altijd ging studeren en werken en ik altijd thuis was. Ik bleef de hele dag thuis. Ik ging wel de deur uit om boodschappen te doen en naar de markt te gaan want er moest ook nog gekookt worden. Na 2 maanden begon hij vragen te stellen: Waar ben je geweest. Met wie ben je geweest, hoe lang ben je naar Albert Heijn gegaan, wie ben je tegengekomen, waarom ben je naar de markt gegaan, wie ben je daar tegengekomen en waarom heb je met die persoon gepraat of met die nicht. Ja, ik zie iemand die ik ken (neef nicht, familie) en daar praat ik dan mee. Dat wilde hij dus eigenlijk helemaal niet hebben. Hij vond: je gaat naar de markt om boodschappen te doen en als je iemand ziet die je kent, draai je om, doet je boodschappen en gaat weer naar huis.  Je gaat naar AH en daar heb je 10 minuten voor en dan kom je naar huis. Na 2/3 maanden werden dat de regels. Nou okee ik hou me aan de regels. Je moeder heeft je niet geleerd om voor jezelf op te komen. Het enige wat ik heb geleerd is je als je man heeft gepraat, jij je mond houdt en niks zegt. Alleen Ja en Amen en Ja dat is goed. Na 3 maanden: elke keer weer de vraag wie is er gekomen wat heb je gedaan, waar je bent geweest of er familie is langs gekomen.

Hij kwam op een avond thuis en ik zit gewoon in de kamer tv te kijken. Hij zegt wie is hier geweest en wat heb jij allemaal gedaan. Ik zeg: nou er is niemand geweest. Ik zit hier, ik heb niks gedaan. Ik heb gekookt en ik zit hier in mijn kamer. Ik weet niet wat er is gebeurd buiten maar hij heeft me die avond alle hoeken van de kamer ingeslagen. Zonder dat ik weet waarom. Toen hij klaar was en ik vroeg Waarom? Wat is dit? Waarom ben je boos? Wat gebeurt er? Ik heb blijkbaar boodschappen gedaan want ik heb gekookt en ben dus uit de kamer gegaan en ben buiten geweest. Hij zegt: ja ik denk dat je met een van deze mannen bezig bent geweest hier in huis. Ik helemaal verbaasd. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Nu heb ik misschien een grote mond en praat ik veel. Maar in die tijd was het: mondje dicht en o God zeg niks want hoe meer je zegt hoe meer je geslagen wordt.

Volgens hem had ik wat met de buurman. Ik zeg “Hoe kom je erbij dat ik wat met hem he?”. Hij pakt me beet en sleurt me uit huis en zet me buiten de deur. Ik denk dat het toen september/oktober was in Den Haag. Het was koud en regende. Ik ben alleen in Den Haag. Hij zegt: “Ga maar weg, donder maar op!”. Ik heb niet in mijn hoofd gehad om een familielid te bellen, of de politie. Ik zat daar maar ik wist niet wat me overkwam. Ik was pas 20. Ik liep maar door de straten van Den Haag, want ik wist niet wat ik moest doen. 2 uur in de nacht ben ik teruggaan naar huis en mocht ik naar binnen van hem. Ik kreeg nog een paar klappen en er werd tegen mij gezegd: “Voortaan als ik thuis ben dan ga je maar boodschappen doen en mag je het huis uit”!

Mensen zullen zich misschien afvragen waarom ik me liet mishandelen en uitschelden. Dit speelt zich ruim 40 jaar geleden af. Toen ik trouwde was het advies van mijn moeder en mousies (tantes): je gaat trouwen. Luister naar je man en schoonfamilie, heb nooit een grote mond en spreek ze nooit tegen, alles incasseren want hij is nu je man en je schoonfamilie is nu je familie, je kan niet meer naar huis terugkomen. Ik wist daarom niet beter dan dit.