Sightseeing Mumbai

Vanochtend zouden we om 08.00 uur ontbijten en om 9.00 uur zou onze stadstour beginnen. Het liep dus iets anders…want we versliepen ons en hadden geen wekker gezet. We hadden om 09.00 uur ons ontbijt en om 09.30 begon uiteindelijk onze stadstour. Een half uurtje later dan gepland. We hebben ontbeten met een omelet, iets indiaas en een stukje naan met Chai (Indiase thee met melk en suiker).

ANTILIA HOUSE:
Onze eerste stop was bij het 27 etages tellende huis van de rijkste man van India: Mukesh Ambani. Om je een indruk te geven van hoe rijk: hij heeft een paar miljard euro op zijn bankrekening staan. Ze noemen het gebouw “Antilia”, vernoemd naar een mythisch eiland in de Atlantische Oceaan.

Voor de 5 familieleden zijn er 60 chefkoks werkzaam en 600 man personeel. Binnen in het huis worden ze omringd door pure luxe. Een zwembad, tempel, een beautysalon, ijssalon, jacuzzi, dansstudio, jogastudio, spa, gym, helikopterplatform voor 3 helicopters en een bioscoop met 50 zitplaatsen zijn oa binnen te vinden. Alsook 6 etages om hun 168 auto netjes te stallen en 1 etage waar de onderhoud van hun auto’s plaatsvindt.

Van de buitenkant is het niet het mooiste gebouw in Mumbai, maar ik denk wel het meest luxueuze, misschien wel van de wereld. Het is op Buckingham Palace na het meest dure gebouw. Het heeft tussen de 1-2 miljard euro gekost.

Antilia house wordt streng beveiligd en na een fotomomentje, reden we met onze gids en chauffeur verder naar onze volgende stop: Dhobi Ghat.

DHOBI GHAT
Dhobi Ghat is een openlucht wasserij waar miljoenen kledingstukken per dag worden gewassen, gedroogd en gestreken. Door heel India verspreid, vind je verschillende dhobi ghat’s maar de grootste én bekendste ligt naast het Mahalaxmi treinstation in Mumbai.

Wij maakten foto’s vanaf het bijzondere ‘viewpoint’ op de Mahalaxmi brug. Er hingen ook verkopers rond die oa tasjes. Magneetjes en armbandjes probeerden te verkopen. Wij hebben natuurlijk magneetjes gekocht als aandenken voor op de koelkast bij ons.

Zeven dagen per week werken honderden dhobi’s van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Vaak tot wel 18 uur per dag. Sommige dhobi’s wonen met hun hele gezin in de sloppenwijk, anderen sturen iedere maand geld op naar hun families. Hoewel er ook vrouwen zijn die het beroep van dhobi uitvoeren zijn het voornamelijk mannen die het werk doen. Iedere dhobi heeft zijn eigen klantenbestand. Voor 5 roepies (7 eurocent) per kledingstuk wordt de vuile was opgehaald, gewassen, gedroogd en de volgende dag weer schoon terug gebracht. Tegen een kleine toeslag wordt de kleding ook netjes gestreken. Gemiddeld verdient een dhobi ongeveer 300 tot 600 roepies per dag. De meeste kleding wordt nog altijd met de hand gewassen. Hierbij staan de dhobi’s in betonnen bakken en slaan ze het vuil letterlijk uit de kleding. Naast de traditionele manier van wassen wordt er tegenwoordig ook vaak gebruik gemaakt van wasmachines.

De dhobi’s in Mumbai halen vuile wasgoed op van hotels, ziekenhuizen, restaurants, kledingfabrieken maar ook van Indiase gezinnen. De was laten doen is in India meestal goedkoper dan een wasmachine aanschaffen. Je zou denken dat er tussen de miljoenen stukken wasgoed weleens een kledingstuk kwijt raakt of per ongeluk wordt verwisseld. Gek genoeg is dit in de ruim 140 jaar nog nooit voorgekomen. Juist omdat het systeem van de dhobi’s al decennia lang zo goed werkt doen ze er terecht een beetje geheimzinnig over.

GANDHI MUSEUM:
het Gandhi-huis. Daar heeft Mohandas Karamchand Gandhi vroeger gewoond en het wordt nu gebruikt als museum. Je betaalt 20 rupees per persoon voor een entreekaartje. In het museum hangen zijn foto’s en zijn er beelden van Mahatma Gandhi te zien over zijn leven.

Gandhi was een van de grondlegers van de modern staat India en voorstander van actieve geweldlloosheid (Ahimsa) als middel voor revolutie. Ook zijn werkplek en enkele van zijn privé gebruiksvoorwerpen zijn te zien in het museum. Je kon zien dat Mahatma Mohan Gandhi er een zeer eenvoudig leven op nahield. Ook al kende hij alle bekende leiders van over de hele wereld.

Gandhi werd op 30 januari 1948 toen hij onderweg was naar een gebed neergeschoten, door een radicale hindoe. Zijn laatste woorden waren: “Hai ram” (Oh God).

Er waren al 3 pogingen eerder gedaan om hem te vermoorden. Maar hij zei: “If i am to die by the bullet of a mad man, I must do stilling. There must be no anger within me. God must be in my heart and on my lips”.

Jaren zijn voorbij gegaan en nog meer jaren zullen verstrijken, maar Gandhi zal altijd blijven voortleven in de mensheid.

VICTORIA RAILWAYSTATION/CHHATRAPATI DIVAJI TERMINUS
Na deze indrukwekkende reis door Gandhi’s leven, reden we verder naar de bekende Victoria Railway Station. De eerste trein in India reed in 1853 van het treinstation Bori Bunder naar het ten noordoosten van Bombay gelegen Thane.Vanaf ongeveer 1888 werd er op de locatie van het station Bori Bunder een compleet nieuw station gebouwd. Het station werd ontworpen door de Britse architect Frederick William Stevens.Toen het gebouw in 1897 werd geopend stond het symbool voor de technologische vooruitgang van India. Het werd hernoemd naar de Britse Koningin Victoria. In 1996 werd het gebouw hernoemd naar de 17de eeuwse Marathakoning Shivaji en werd de volledige naam Chhatrapati Dhivaji Terminus Sinds 2004 staat het op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

Op 26 november 2008 werd het station doelwit in een reeks terroristische aanslagen in Bombay, waarbij ongeveer 175 doden en enkele honderden gewonden vielen.

Er is een speciale verhoging op de drukke weg gemaakt voor de toeristen en geïnteresseerden, zodat men het treinstation goed en veilig kan bekijken en fotograferen.

CRAWFORD MARKET
Onze volgende stop was de Crawford fruit Market. Hier kan je heel veel vers fruit kopen. Vooral hotels en cateraars voor trouwerijen die veel fruit nodig hebben voor hun gasten komen hier hun fruit kopen.

Ook specerijen en kruiden zijn er in allerlei geordende grote potten te vinden. Wij hebben wat specerijen en massala mixen mee gekocht voor thuis. Ook de mix om de heerlijke massala chai mee te maken.

Aan een zijde vind je ook de Pet market: een markt waar je huisdieren kunt kopen: kleine puppy’s, vogels en ook hebben we 3 siamese katten gezien in een kooitje. Maar die zagen er echt niet gezond uit. Hun vacht was niet mooi glad en ze hadden vieze oogjes. Ik ben maar snel doorgelopen. Ik hou van katten en moet dan altijd denken aan onze eigen oranje, mollige kat die deel uit maakt van ons gezin.

Ik kocht ergens aardbeien voor 50 rupees. Helaas heb ik mijn zware tas op de aardbeien in de auto gelegd en die waren dus helemaal tot moes geworden. dus of ze lekker waren weet ik niet, maar ze zagen er wel lekker zoet uit toen ik ze kocht. Een oud indiaas gezegde luidt; “daane daane phi likha hoewa hai khani wali ka naam”. Op elk korreltje eten staat de naam van de eter. Helaas stond mijn naam niet op die aardbeien. ?

BANDRA-WORLI SEA LINK
De gids vertelde al rijdend veel over Mumbai, we reden over de Marina drive en ook over de Bandra-Worli Sea Link brug. Deze brug verbindt de wijken Bandra en Worli in het Westen van Mumbai en is een tolweg. De brug is aangelegd omdat er in Mumbai geen ruimte was voor een nieuwe snelweg met 2×4 rijstroken.

DELHI DARBAR
Het was alweer middag en tijd voor onze lunch, dus de gids wist een goed adres voor lekker eten. We kwamen uit bij Delhi Darbar: de plek voor de lekkerste Biryani. Amar nam een halve portie butterchicken, naan en plain biryani. Ik nam de kip biryani. Het was inderdaad heerlijk, maar meer dan de helft van mijn kip biryani bleef over en ook iets van Amar. Dat lieten we inpakken om mee te nemen. Eenmaal buiten kwamen er kindjes naar ons toe om te bedelen. Ik was al gewaarschuwd door de Indiakenners om geen geld te geven en ook het reisbureau had aangegeven geen geld te geven omdat dan het hek dan van de dam is en iedereen opeens bij je staat als je geld aan het uitdelen bent. Met dat in mijn achterhoofd probeer ik alle verkopers van me af te houden en ook de kindjes met grote ogen te vermijden. Maar toen een klein meisje van ongeveer 5/6 jaar naar mijn eten wees en naar haar mond, ja toen had ik zoiets: “Eten kan ik je wel geven” en gaf haar het pakketje. Ze zei tot mijn verbazing: “Thank you” in het Engels en liep terug naar haar moeder die een eindje verderop zat.

Toen we wegreden, zagen we dat zij en haar moeder ervan aan het eten waren. Buiten bij Delhi Darbar staan wel 2 wachters die taak hebben de deur voor je open te houden en de bedelende moeders en kinderen voor het restaurant weg te houden / sturen.

THE GATEWAY OF INDIA
De volgende toeristische plek die we gingen bekijken was “The Gateway of India”. Deze was in vroegere tijden de daadwerkelijke toegangspoort tot Mumbai.. De meeste bezoekers kwamen india binnen over zee. Nu is de poort een belangrijk architectonische bezienswaardigheid en middelpunt van de stad. Deze poort is gebouwd in 1924 als nagedachtenis van het bezoek dat Koning George de Vijfde en Koningin Marie in 1911 aan India brachten. De ontwerper van de Gateway of India was George Wittet. De laatste Britse troepen verlieten India onder ceremoniële wijze op 28 februari 1948 toen India onafhankelijk werd via deze Gateway of India.

HOTEL TAJ
Als je de Gateway of India bezoekt, dan moet je ook de welbekende en fameuze Hotel Taj bezoeken. Die ligt echt schuin tegenover de Gateway of India. We hebben de film Hotel Mumbai GEZIEN. Deze film ging over de terroristische actie op 26 november 2008 in Hotel Taj. Op deze datum vonden in stad de stad Mumbai in een paar uur tijd 10 aanslagen plaats. Onder meer op een ander bekend 5 sterrenhotel `Oberoi Trident”, het grootste treinstation van Mumbai (Victoria Railway Station), een beroemd restaurant (Leopold Café), het ziekenhuis (Cama Hospital), het Mumbai Chabad House en het belangrijkste politiebureau van Mumbai. Extremisten schoten om zich heen en brachten explosieven tot ontploffing. 174 mensen werden vermoord en er vielen 300 gewonden. Mumbai had geen anti-terreureenheid, die moest uit het 1200 kilometer verderop gelegen Delhi komen en daarom sleepte de aanslag op het luxe Taj Mahal Palace en Tower Hotel drie dagen voort.

In Hotel Taj op de begaande grond is er een ruimte ingericht met grote kaarsen en een herdenkingsplaat met daarop de namen van de 31 slachtoffers van de aanslag in Hotel Taj. Tijdens deze aanslag stelde het hotelpersoneel zich heldhaftig op. In plaats van zichzelf in veiligheid te brengen, koos het personeel ervoor om te blijven Hierdoor redde het vele levens van hotelgasten. Als hommage aan dat hotelpersoneel is de film gemaakt: Hotel Mumbai.

THE HANGING GARDENS
The Hanging Garden’s stammen uit 1880. Het zijn prachtige groene terrastuinen bovenop Malabar Hills gelegen. Tegenover ligt het `Kamala Nehru Park met een prachtig uitzicht over de baai. Daar heeft Amar drone opnames gemaakt. Hij was zelf ook een bezienswaardigheid met de drone, want mensen gingen de drone ook filmen en fotograferen. Dat was wel grappig om te zien.

Na wat mooie shots was het tijd om te gaan en voordat ik de auto instapte kwam er nog een verkoper naar me toe en begon in het Nederlands te praten: Kijken, kijken en wel kopen. Hij sprak nog een paar andere zinnen in een andere taal en toen kocht ik een waaier van hem voor 150 rupees. Hij wilde me er 1 verkopen die nog exclusiever was voor 800 rupees. Al snel daalde de prijs daarvan naar 600, vervolgens 400 en toen 350 rupees. Maar ik had er al een van 150 gekocht en dat vond ik goed genoeg. Ik had die hele waaier niet nodig, maar soms koop je ook iets om iemand te ondersteunen in wat hij/zij doet. Wij in ieder geval wel.

INTERVIEW MET CHEFKOK
Toen was het tijd om terug te gaan naar het hotel. Daar aangekomen had ik nog een interview met de chefkok van het Emerald hotel. Zijn naam was Jagjeet Singh. Hij vertelde dat hij al 7 jaar chefkok is bij Hotel Emerald. Hij heeft 28 mensen die voor hem in de keuken werken. De keuken van Mumbai is heel divers, omdat de mensen die er wonen ook heel divers zijn. Je vind er niet een gerecht wat kenmerkend is voor Mumbai, maar wel heerlijke streetfood, zoals pani puri, bel puri, vada pay, dosa etc. Maar ook andere wereldgerechten zoals Chinees, Pizza etc.

Ik vroeg hem nou wat het geheim was van een fluffyy egless cake. Hij gaf aan dat het ligt aan de verhouding baking soda en bakpoeder en melkpoeder. Nou dat gaan we dan maar proberen als we terug zijn in Nederland.

Na een vermoeiende lange dag, kwamen We rond half 7 aan in onze hotelkamer. Gelijk knockout gegaan en om 10 uur wakker geworden en begonnen aan deze blog.

Morgen worden we opgehaald en vertrekken we om 8.40 naar het vliegveld voor onze binnenlandse vlucht naar Kolkata.