Zoveel mooie herinneringen die voor altijd bij je blijven

Een paar maanden geleden is mijn lieve en mooie moeder mij helaas ontvallen… Vele herinneringen heb ik op kunnen halen tijdens het opruimen. Het opruimen van persoonlijke eigendommen is heftig. Nog heftiger is het brengen van de dierbare spullen van je moeder naar de Gemeentewerf, kringloop, Bazaar en het Leger des Heils. In haar flatje heeft zij 44 jaar alles bewaard wat zij uit Suriname had meegenomen: mijn eerste hemd, mijn eerste koffer, foto’s , brieven en verjaardagskaarten. Zeker aan foto’s kleven zoveel emotionele herinneringen. Het mooiste vond ik mijn eerste paspoort. Ik was 12 jaar jong, 122 cm lang. Mijn eerste handtekening erop.

Ik zal het van mijn moeder hebben maar ik heb ook bijna alles van mijn zoon bewaard. Zijn eerste schoen, tekening, haarlokje, tandenborstel, al zijn Mac Donaldspeelgoed, foto’s, knuffels, brieven, tekeningen, souvenirs en nog veel meer. Ik was een tijdje geleden in een kringloopwinkel in Friesland omdat ik graag oude radio’s verzamel. Daar zag ik een bak met oude Hindostaans/ Surinaamse lp’ en singles. Bij sommige stond nog de naam van de eigenaar erop. Ik heb ze allemaal gekocht en vraag mij af hoe deze lp’s en singles in de kringloop terecht zijn gekomen. Is de eigenaar overleden? Verhuisd en had hij gewoon geen ruimte meer? Was de eigenaar erop uitgekeken? Ik zal het nooit weten maar wel dat de muziek op deze lp’ en singles altijd mooi zal blijven. Ik heb ook spullen van mijn moeder naar de kringloop gebracht. Mogelijk zijn deze spullen nu bij iemand anders in huis. Ik zal het nooit weten. Als de koper maar gelukkig is. Ik ben blij dat er kringloopwinkels bestaan. Ik vind het mooi dat spullen een nieuw leven krijgen.

Herinneringen kunnen tastbaar zijn zoals een tas. Het meeste pijnlijk wat ik bij mijn moeder in haar slaapkamer tijdens het opruimen vond, was een handtasje, dat ik net een week daarvoor samen met haar had gekocht. Ze was er zo blij mee en nu ligt het in een doos in een kamertje. Al bijna zes maanden staan de spullen van mijn overleden moeder in dozen in een kamertje. Ik wil een begin maken met opruimen. Maar het kost me moeite. Bij elk ding dat ik vastpak, hoor ik haar stem weer. Zie ik haar. Dan ga ik ‘het gevecht’ aan, het gevecht van het gemis, dan hou je iets tastbaars minuten lang vast in je hand en dan komen de mooie herinneringen die voor altijd bij je blijven en dan val ik bij de dozen op de grond in slaap.

Ik heb nu op mijn 56ste levensjaar geleerd dat herinneringen het meest waardevolle bezit is. Want wie je ook kwijtraakt in het leven, dat wat over hem of haar in je geheugen gegrift is, zal blijven. Zal nooit helemaal verdwijnen. Soms is zo iemand voor even weer heel dichtbij door de verhalen die je kent of hoort of door de spullen die je ziet. En dat is eigenlijk iets geweldigs. Herinneringen, de leuke, de mooie en de warme herinneringen zijn daarom zeer kostbaar. Zoveel mooie herinneringen die voor altijd bij je blijven.