Diagnose Borstkanker

Ik ben Cheqitha, 40 jaar en alleenstaande moeder van een dochtertje van 13 jaar.  In september 2016 werd bij mij borstkanker vastgesteld. Het begon allemaal met een pijnlijke knobbel in 1 borst. Zelf dacht ik dat pijn aan een borstknobbel niet gepaard hoeft te gaan met borstkanker. Nonchalant zoals ik was, ging ik pas na 2 weken naar de huisarts. Zelf dacht de huisarts dat het een ontstoken borstklier kon zijn. Ik moest na 1 maand terug, maar weer door mijn laksheid ben ik na 2 maanden naar de arts gegaan, want het werd groter en pijnlijker. Het bleek geen ontstoken klier te zijn, ook geen cyste, maar wel Triple negatief borstkanker in stadium II en  drager van het BRCA 1 gen. Na de medische uitleg van de vastgestelde diagnose en het in te zetten traject aangehoord te hebben werd voor mij in 1 keer duidelijk dat mijn borsten en eierstokken verwijderd moesten worden. Daar hoef je niet 2 keer over na te denken. Er bleek dus niet 1 knobbel te zitten, maar 3 in totaal in beide borsten. Dan begrijp je dat je leven opeens op zijn kop staat!!!

Het eerste wat ik dacht was “dit kan er ook nog wel bij”. Er gaat van alles in je om. Hoe verder met je werk, je dochter, de behandelingen, de verzorging, onvoorziene kosten die op je afkomen. Je gaat plots denken aan verzekeringen die je nooit heb afgesloten om je zelf veilig te stellen, de kinderwens die er ook nog was, het vrouwelijke dat je uitstraalt en nog zoveel meer.

Ik heb alles over mij heen laten komen. Ik ben geen enkel moment verdrietig geweest of me afgevraagd waarom. Liever ik dan mijn dochter, mijn zusjes of nichten. Ik ben de 2e in de familie die op korte termijn hiermee geconfronteerd is.  Ik moet het voorbeeld zijn voor hen, dat betekent dat zij alle voorzorgsmaatregelen dienen te treffen voordat het ook voor hen te laat is. Ik heb me geen enkel moment slachtoffer gevoeld of me er voor geschaamd. Door open te zijn over mijn ziektebeeld heb ik getracht alle vrienden en familie te informeren en bewust te maken over kanker met mijn openbaring.

In oktober ben ik begonnen met de chemo. Het was HEFTIG. Het genezende vergif kon zijn werk gaan beginnen. Voor ik beter word, moest ik door een heel diep dal. Mijn weerstand zou verdwijnen en ook mijn haar. Met deze kuur gaan veel goede cellen kapot, je lichaam verzwakt, je immuunsysteem neemt af. In zeer korte tijd is er lichamelijk en emotioneel veel gebeurd met mij. Na de eerste 3 maanden, kwam ik in een sociaal isolement terecht door de overgang, depressie en onbegrip van de omgeving.

‘Ik kan mij zo niet laten gaan’, dacht ik bij mezelf. Ik ga er hard tegen aan. Ik wil mijn gezonde lichaam terug om verder mijn leven als die jonge stralende, energieke en dynamische vrouw voort te zetten.

Een ding staat vast nu: Ik ben de allerbelangrijkste persoon in mijn leven. I’m  gonna love life and fight this cancer.

Ik heb nog een lange weg te gaan, maar ik weet zeker dat ik het zal doorstaan met mijn positieve instelling. Ik heb positieve mensen om me heen nodig en daarom wil ik Frank Kanhai bedanken dat hij zich hiervoor wil inzetten.

#Breastcancerheroine