God heeft deze wereld al lang geleden verlaten

Door: Rajiv Girwar

Kijk eens even om je heen. Ruim 80 doden in Nice, omdat een gek met een vrachtwagen dwars door de menigte moest rijden. Duizenden doden in o.a. Irak en Syrie, omdat er miljarden aan olie valt te halen. Afrika waar duizenden kinderen gedwongen worden mensen neer te schieten. En zo kan ik wel uren doorgaan. Soms als ik om me heen kijk, krijg ik het gevoel dat God deze wereld al lang geleden verlaten heeft. Hij heeft ons een wil gegeven, samen met een keuze en hersenen en dacht waarschijnlijk; “zoek het nu maar verder uit”. Hier moeten we het maar mee doen. Wij mensen maken keuzes. Keuzes die ons door geen enkele hogere macht wordt opgelegd. Dus ook niet door God. Waar is God wanneer er in Nice kinderen dood liggen te bloeden. Waar is God wanneer een bom valt op onschuldige mensen, omdat wij zo nodig olie moeten gebruiken voor alles waar onze economie op draait. Waar is God wanneer we een familielid verliezen op 33 jarige leeftijd en een dochter van 3 achterlaat. Nee, God heeft deze wereld al lang geleden verlaten. Geloof je mij niet? Wie heeft ooit een drankje gedronken met God? Wie van de 7 miljard mensen kan zeggen dat hij/zij God heeft gesproken en kan natekenen?

Geloof ik dan niet in God? Jawel. Ik geloof zeker in God. Maar dan de God in onszelf. Ik geloof dat God ons de kracht heeft gegeven om zelf keuzes te maken en verantwoordelijk te zijn voor onze eigen daden. Maar ik geloof ook dat we die verantwoordelijkheid nog niet allemaal aankunnen. Bijvoorbeeld wanneer we massaal de auto instappen en wegrijden met minimaal 6 black of Bacardi op te hebben. Nog erger als we hierdoor iemand moeten verliezen door een auto-ongeluk. Of wanneer we besluiten onze kinderen te slaan, omdat ze niet luisteren. Of wanneer we egoistische keuzes maken en daarbij niet denken aan onze naasten. Of wanneer we lekker maar lachen met mensen, maar achteraf slecht kunnen praten over diezelfde mensen. Ja, we doen het allemaal. Wij mensen zijn nog helemaal niet klaar voor de gaves die we van God hebben gekregen. En leren we dan van onze fouten? Als ik om me heen kijk, krijg ik het gevoel dat het allemaal erger wordt en maak ik me zorgen om de toekomst van mijn dochter (en aankomende zoon/dochter). Toch heb ik hoop. Hoop in de mensheid. Wij zullen overwinnen en beter doen. Ooit komt er een moment dat we niet meer weg kunnen komen met de verantwoordelijkheid die we niet nemen. Ooit zal er een moment komen dat we alleen nog maar goed hoeven te doen en slecht verbannen wordt uit onze keuzes. De God in ons zal overwinnen. Het moet wel, al is het alleen, omdat ik mijn kinderen dit toewens. Ik hoop dat zij nog mee zullen maken dat God nog alleen maar goed wil voor deze wereld, die de aarde heet.

Tot die tijd volg ik de levenswijze die het Hindoeisme heet, waarin wordt beschreven wat de gevolgen zijn van onze daden. Ik hoop hiermee zoveel mogelijk goed te doen in mijn leven. Ook al weet ik dat dit ook mij niet zal lukken. Maar wie goed doet, goed ontmoet. Dus ik geef niet op. Ik laat de God in mij spreken. Think about it.