Schijtcolumn

(door Jeffrey Spalburg)

Wat een racistische bagger wordt er weer op internet gedumpt. Ik ben jaren geleden opgegroeid tussen de boeren, maar zelfs ik heb niet zoveel stront bij elkaar gezien. Met deze hoeveelheid kan je een jaar lang elke akker in Nederland bemesten. En dan hou je nog een berg over waar je in de winter een skilift aan kan ophangen. Echt. Tegen zoveel stront kan niemand op. Je kan blijven vegen. In ploegendienst. Enkel laags, dubbel laags. Al gebruik je een bezemwagen. Dit is gewoon verzuipen.

En waarom? Omdat iemand staat waarvoor hij staat. Tegen racisme. Tegen discriminatie. Tegen uitsluiting. Dat mag niet. Kan niet. Dan krijg je de volle laag. Tenminste als je zelf een kleurtje hebt. Als je wit zou zijn geweest zou men gewoon schouderophalend zeggen dat ze het niet met je eens zijn. En daar zit het hem nu net het probleem. Als je kleur hebt, heb je een verantwoordelijkheid. Kan je niet zomaar alles. Dansen mag, grappen maken ook, maar iets aankaarten in je eigen land, in je eigen taal onder de vlag waar je ouders en grootouders nog trouw aan moesten zweren is uit den boze. Het wordt niet getolereerd. Niet eens gedoogd. Natuurlijk niet. Je bent toch niet gek geworden? Je moet wel je plek weten. Heb het lef om die knuppel in het hoenderhok te gooien en je wordt met diezelfde knuppel onverdoofd om je oren gemaaid.

Ik vind het knap hoe Sylvana zich staande houdt. Natuurlijk mag je vinden van haar wat je vind. Dat staat daar helemaal los van. En natuurlijk mag je het ook niet met haar eens zijn. Daar gaat het wat mij betreft ook niet om. Maar iemand zo hard straffen en zo onder de stront bedelven omdat ze iets aankaart wat blijkbaar uit alle reacties aan de orde van de dag is. Sorry. Misschien zitten mensen teveel op sociale media. Als je de hele dag in de stront zit, wordt je er zelf mee besmet. Je hebt altijd de keus. Ga je mee in die stront of niet. Ik heb besloten om dat niet te doen. Nooit. Daarvoor vind ik dit land te mooi, de mensen te leuk en werk ik hier nog altijd met heel veel plezier. Van Oost naar West, Noord naar Zuid. Elke dag opnieuw kan ik op elk podium ergens in het land zeggen wat ik te zeggen heb. Ik heb geleerd om na afloop altijd met iedereen te praten. Ook al zijn we het niet met elkaar eens. En ik zeg je een ding; ik krijg een heel ander Nederland te zien dan op internet. En daar vertrouw ik op. Al ben ik stronteigenwijs.