Vier woorden

(door Jeffrey Spalburg)

Lieve lezer. Ik hou van jou! Zo; het hoge woord is eruit. Ik denk ik zeg het maar even. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. En ik meen het nog ook! Ik hoor jullie denken; wat voor pillen heeft Jeffrey nou weer geslikt? Is ‘ie blijven hangen in een slechte trip? Wat gaat ie doen; bomen knuffelen? Van gebouwen springen?’ Niets van dat. Het is veel simpeler. Het mag wel eens gezegd worden. Gebeurt veel te weinig. Niet zozeer ik naar jullie, of jullie naar mij maar gewoon in het algemeen.

Zeg eerlijk; wanneer is de laatste keer geweest dat iemand tegen jullie deze vier woorden heeft uitgesproken. Je partner? Die is veel te druk met zijn werk. Die promotie waar die al zolang op aast. Je ouders? Ook niet. Voor hen kan je het nooit goed genoeg doen. Die hadden verwacht dat je nog verder zou doorstuderen. Ze zijn het diep in hun hart ook niet eens met je partnerkeuze. Omdat hij (of zij!) nog steeds die promotie niet heeft gehaald waar hij (zij) zolang op aast. Jij kan toch zeker veel beter krijgen?!

Druk zijn we. Met wat nog komen moet. Altijd bezig met die next step. Die droom. Je weet wel; die ene droom die alles gaat veranderen in je leven. Als je dát hebt bereikt ben je er. Dan begint het leven pas echt. Zal jij eens zien!

Ondertussen is het hosselen. Totdat je d’r bent. Wat zeg je? Vandaag? Nu? Nee, geen tijd. Ik doe het straks. Ben nu effe druk! En zo vergeet je de mensen om je heen. Die er voor je zijn. Die je steunen. Misschien zonder woorden maar met hun hele gevoel. Voor die mensen spreek ik me uit. Tussen al die negatieve, bangmakende en haatzaaiende opmerkingen om ons heen zijn er maar 4 woorden echt belangrijk; ik hou van jou! Zo simpel als dat.

Ik wens jullie een mooie Valentijn!