WHAT THE VLOG?

(door Jeffrey Spalburg)

Dus een paar jongeren met een cameraatje houden het hele land in bedwang. Serieus? Ik dacht dat het andersom was. Dat de mensen achter het cameratoezicht bepaalden wat we wel en niet mogen doen. Niet dus. Tijden veranderen.

Nederland schrikt. Van wat ze te zien krijgen. Ze maken kennis met een wereld die ze niet kennen. Wij niet. Wij kennen deze wereld. We kennen die jongens zelfs. Niet persoonlijk. Maar we hebben ze wel eens gezien. Bij ons in de buurt. Dezelfde types, dezelfde vibe. Hangen. Klieren. Rotzooi trappen. Niemand die naar ze omkijkt, niemand die zich met hun bemoeit. Wie bemoeit zich wel met vervelende pubers? Dus denken die jongens; als niemand naar ons omkijkt, dwingen we het gewoon af. Dat is de code van de straat. Zij weten ook; wie het hardste schreeuwt krijgt de meeste aandacht. Dat hebben ze slim afgekeken van de heren voetbalsupporters. Hun spelschema wordt zelfs meegenomen in de politieplanning. Dat willen zij ook. Gewoon dat ze meetellen. En dat is ze gelukt. Landelijk. Op TV. De beste aandacht voor jezelf. Iedereen weet nu wie ze zijn met meer abonnees en volgers als resultaat. Gratis reclame. Missie geslaagd.

Ik praat niks goed. Ik ben ook jong geweest. Ik ben er niet trots op, maar ben ook een aantal keren met harde hand in aanraking gekomen met oom agent. Een dagje zitten deed wonderen. Daarna brachten ze je naar huis zodat de hele straat kon zien wat je geflikt had en kreeg je thuis nog een ouderwets Surinaamse baka-ede klap met als bonus 3 weken huisarrest en inhouding van zakgeld. Dus wat wil je doen? Niks. Juist. Ik voel een gat in de markt. Een uitzendbureau voor Surinaamse vaders en moeders die zich laten inhuren door de overheid. Een bezoek van de baka-ede-brigade en je doet die shit nooit meer. Geloof me. Succes gegarandeerd. Ik kan niet wachten op de Youtube filmpjes.